Gafil Gönlüm
Bizi seveni sevin
buyurur bir nida
Şad olunmazmış dost ermeyince mabuda
Dervişe
yeter bir asa, yamalı hırka
Vay benim gafil gönlüm vay yazık
haline...
Bir meşayih bulmadınsa eğer kendine
Nefsi emareni
vermedinse eline
Varıp konmadınsa aşkın gonca gülüne
Vay benim
gafil gönlüm vay yazık haline...
Masumdur beşer daha doğuştan ta
başta
Cezbedip gönülde ermedinse sen aşka
Fikir başka, zikir
başka, şükürler başka
Vay benim gafil gönlüm vay yazık haline...
Bir
nazar eyledi yetmiş üçe bir dedi
Hoşgörüye gel kim olursan ol gel
dedi
Meşayihin aşkı yüceldi arşa erdi
Vay benim gafil gönlüm vay
yazık haline...
Destanı da piri babam söyler destanı
Miskin
gönüllere eker mest'i mestanı
Cebreyler bülbülleri gezer gülistanı
Vay
benim gafil gönlüm vay yazık haline...
Dervişlerin piri Velidir,
pirlerin velisi Ali
İmamların başı o evliyaların gülü
Bir ummanı
derya onun eksilmez gölü
İçmeyen kevseri Ali'den vallahi deli
Vay
benim gafil gönlüm vay yazık haline...